Venus

Geplaatst op zondag 27 februari 2005 @ 22:32 , 3192 keer bekeken

Het ladenmotief duikt voor het eerst in Dali's oeuvre op in 1934. Het is een allegorie op de psychoanalyse (*), die zich wijdt aan het "openen van geheime laden waaruit narcistische geuren opstijgen." In 1936 tooit Dali een gips van de Venus van Milo met een aantal, van donzige knoppen voorziene laden. Behalve een ironisch commentaar op de eeuwige schoonheid van het beeld, behelsde de ingreep ook een aanval op de heersende moraal.

"Men zou laden moeten plaatsen in een weelderig lichaam dat de Christelijke uitvinding van de gewetenswroeging nog niet heeft gekend. Dit beeld zou ons moeten genezen van de psychoanalyse."

Salvador Dali (1904-1989), kreeg zijn opleiding in Madrid. In 1927/28 was hij in Parijs, waar hij Picasso en André Breton (1896-1966) leert kennen. Dali sloot zich in 1929 bij het Surrealisme aan, waar hij door André Breton werd verwelkomd. In 1938 echter werd hij door deze zelfde Breton weer buiten de groep gesloten. Na een verblijf in de Verenigde Staten, vestigde Dali zich in het Spaanse Figueras.

Dali verliet het impliciete Marxisme van de surrealisten, maar bleef de Freudianse  beeldenrijkdom onderzoeken. Zijn belangrijkste werk schiep hij in de jaren '30. Zijn schilderijen kenmerken zich door merkwaardige voorstellingen die nauwkeurig realistisch zijn afgebeeld. Vooral dubbelbeelden en beeldrijm spelen een belangrijke rol. In zijn voorstellingswereld kunnen mieren even groot als mensen en horloges slap zijn.

Salvador Dali: "Het feit, dat ikzelf tijdens het schilderen mijn eigen beelden niet versta, betekent niet, dat die beelden geen betekenis zouden hebben; integendeel, hun betekenis is zo diep, verscheiden, samenhangend en onwillekeurig, dat ze zich aan een eenvoudige logische ontleding onttrekt. Om mijn beelden in de taal van het dagelijkse leven te kunnen beschrijven en verklaren, is het nodig, ze aan een bijzondere analyse te onderwerpen, en dat met de strengst objectieve, wetenschappelijke ernst, die mogelijk is. Alle verklaringen ontstaan aldus achteraf, aangezien het beeld als gegeven reeds bestaat."

(*) Een door Sigmund Freud uitgedachte methode in de psychologie om inzicht te krijgen wat mensen bezighoud. Dit bereikt men bijvoorbeeld door het verklaren van dromen en dergelijke. Deze ideëen vonden veel weerklank bij de surrealisten. Sigmund Freud (1856-1939), de grondlegger van de psychoanalyse trachtte zijn patiënten zo snel mogelijk hun gedachten uit te laten spreken teneinde inzicht te verkrijgen in wat hen bezighield. Ook de droom zag Freud als een belangrijk hulpmiddel bij de analyse. Breton was tijdens zijn medicijnstudie al geïnteresseerd geraakt in de denkbeelden van deze arts en in 1921 bezocht hij Freud om van gedachten te wisselen over hun beider theorieën. Freud zelf bleek later maar weinig geïnteresseerd in de bevindingen van de surrealisten.