Venus

Geplaatst op maandag 09 juni 2003 @ 20:26 , 1383 keer bekeken

Als Prometheus het vuur steelt, stuurt Zeus, de oppergod, de eerste vrouw Pandora met een doos naar de mensen. Zijn broer Epimetheus, de echtgenoot van Pandora, haalt haar uit nieuwsgierigheid over de doos open te maken. Tegen het uitdrukkelijke bevel van Zeus, de Goddelijke Vader, neemt ze het deksel eraf en geeft tot haar ontsteltenis de vrijheid aan duivels en demonen, die rampspoed over de mensheid brengen. Op het allerlaatste moment kon Epimetheus het deksel weer dichtslaan en er lag nog één ding in: de hoop. En dat is maar goed ook, want met al die ellende die Pandora op de wereld heeft losgelaten, zouden we immers niet zonder hoop kunnen. Pandora was het Griekse equivalent van de Joodse Eva, die tegen de wil van Jahweh van de verboden vrucht at. Dezelfde thematiek komt in de mythologie van totaal verschillende volken naar voor en werkt nu nog steeds door in bijvoorbeeld het tabernakel in de Kerk, dat niet door de oningewijden geopend mag worden.

Het Jodendom kende de "doos" als de Ark des Verbonds, die de tafelen van het Verbond bevatte en die door twee gevleugelde cherubijnen onafgebroken werd bewaakt. Het openen van de mystieke kast of kist was alleen voorbehouden aan de hoogste ingewijden. Iedere wederrechtelijke opening betekende het voortijdig verbreken van de zegels van het goddelijke rijk, waarvan de gevolgen niet waren te overzien. De doos is ook het symbool van het verborgen leven der aarde, dat door de vegetatiegodinnen uit het dodenrijk wordt opgewekt. Het gaat dus om onbeheersbare goddelijke krachten aan de basis van het bestaan, waar de mens vanaf behoort te blijven. Dat deze antieke gedachte nog niets verouderd is bewijst de onbeheersbare atoomenergie, waarmee de mens weinig anders weet te doen dan zijn medemensen bedreigen.